Thingvellir

Een klein uurtje rijden vanuit Reykjavik en je bent in het Nationale Park Thingvellir. Dit is de plek waar IJsland als natie is ontstaan, zo wordt de toeristen verteld. Hoewel het mild en vriendelijk oogt is het gebied haast net zo woest en onbegaanbaar als overal, het lijkt helemaal geen plek waar je even een land opricht. Op het redelijk vlakke, destijds nog niet geheel ondergelopen (neem ik aan) gedeelte werden jaarlijkse volksvergaderingen gehouden, of stamvergaderingen liever, de 'Althing'. Zaken over landeigendom en rechtspraak werden hier zo'n beetje geregeld, en iedere stam - verspreid over verschillende (kust)gebieden - probeerde invloed uit te oefenen. Het zal een hoop gelazer gegeven hebben. In het jaar 1000 werd IJsland hier een christelijke natie. In het boek 'Over oude wegen' (2018) van Mathijs Deen staat een mooi verhaal over Gudridur Thorbjarnardottir, de dappere vrouw en pelgrim die in de elfde eeuw een rol speelde in de kerstening van het land.

De gemakkelijke bereikbaarheid van dit schitterende gebied heeft nadelen: drukker dan hier heb ik het nergens gezien. Drommen toeristen, veelal door bussen aangevoerd, stonden om mij heen op het uitzichtpunt langs de weg, van waar ik deze foto heb gemaakt. Vandaar wrong de menigte zich naar beneden door een smalle kloof langs een hoge rotswand, soms op sandalen of hakken, om uit te komen op de plek waar volgens de gidsen de woordvoerder van de Althing tien eeuwen geleden stond te oreren, met achter zich de rotswand die zijn stem versterkte. In werkelijkheid is niet te zeggen hoe het gebied er tien eeuwen geleden uit heeft gezien, tot waar het water van het Thingvellirvatn kwam en of er überhaupt een meer was. Mythevorming is belangrijk voor de identiteit van de IJslander, heb ik het idee, en anders wel voor het toerisme.